martes, 28 de agosto de 2007

Adjectius (Adjetivos)

Ahir al vespre en una baralla domèstica amb la meva "cunyada" vaig haver d'empassar-me els qualificatius de "nazi", "miserable" i "perfeccionista". Renoi, quina triada! Un cop més em veig empès a reflexionar. "Perfeccionista"..., potser sí, això més que un insult és una virtut. De totes maneres, puc ben assegurar-vos que no sóc gaire perfeccionista, fet que vaig veure molt clar quan era a Madrid estudiant al CSIC i veure'm incapaç de treure'm una tesi doctoral que, malgrat tot, ja tenia bastant avançada. Següent: "miserable"..., potser sí, el que tinc clar és que abans no ho era i si ara ho sóc no en tinc consciència. Últim: "nazi"..., aquesta és bona, jo, Moisés Stankowich, un nazi. És clar que no saben que els meu besavis van ser uns desplaçats de la I Guerra Mundial i, de no haver marxat de Bòsnia, potser els haurien mort. Si no fos pel respecte a les víctimes, gairebé podria riure sense parar d'haver rebut aquest qualificatiu. Segurament ho diuen perquè no em relaciono amb els "fumetes" que entren, surten i viuen a casa. Ha de ser per això. El que no veuen és que, malgrat no voler-hi relació, en cap moment no els he negat l'entrada a un pis la mitat del qual em pertoca per contracte. Bé, la vida té aquestes coses, no pots agradar a tothom i esperar que tothom t'agradi.

(Anoche en una pelea domèstica con mi "cuñada" tuve que tragarme los calificativos de "nazi", "miserable" y "perfeccionista”. ¡Caramba, qué tríada! Una vez más me veo en la tesitura de reflexionar. "Perfeccionista"..., quizá sí, pero esto más que un insulto es una virtud. De todos modos, puedo aseguraros que no soy demasiado perfeccionista, algo que vi muy claro cuando estaba estudiando en el CSIC en Madrid y verme incapaz de sacarme una tesis doctoral que, a pesar de todo, ya tenía bastante adelantada. Siguiente: "miserable"..., quizá sí, lo que tengo claro es que antes no lo era y si ahora lo soy, no tengo conciencia de ello. Último: "nazi"..., esta es buena, yo, Moisés Stankowich, un nazi. Claro está que no saben que mis bisabuelos fueron unos desplazados de la I Guerra Mundial y, de no haber salido de Bosnia, quizá los habrían matado. Si no fuera por el respeto a las víctimas, casi podría partirme de la risa por haber recibido este calificativo. Seguramente lo dicen porque no me relaciono con los “fumetas” que entran, salen y viven en casa. Debe ser por eso. Lo que no ven es que, pese a no querer relación, en ningún momento les he negado la entrada a un piso cuya mitad me corresponde por contrato. Bien, la vida tiene estas cosas, no puedes gustar a todo el mundo y esperar que todo el mundo te guste.)

No hay comentarios: